Rivieren en kanalen vormen een voor de mens belangrijk waternetwerk, dat meerdere functies kan vervullen. Naast afvoer van water van het binnenland naar de zee, zijn er meestal ook belangrijke economische en ecologische functies. In welke mate deze functies goed vervuld kunnen worden, hangt voor een groot deel af van de knooppunten in het netwerk. In dit onderzoek worden de stromingsverschijnselen bestudeerd in samenvloeiingen, vermits deze onder meer een belangrijke impact hebben op het overstromingsgevaar en op de verspreiding van sedimenten, nutriënten en polluenten in het waternetwerk. Er werd gebruik gemaakt van laboratoriumexperimenten om de stroomsnelheden van het water en de vervormingen van de waterspiegel in gecontroleerde omstandigheden op te meten. Deze meetgegevens zijn niet alleen nuttig voor het later toetsen van meerdimensionale computermodellen, maar ze laten ook toe om inzicht op te doen in welke hydrodynamische processen relevant zijn in samenvloeiingen. Op basis van deze inzichten werd enerzijds een nieuw conceptueel model ontwikkeld, dat toelaat om beter afgewogen keuzes te maken bij het ontwerp of het beheer van samenvloeiingen van open kanalen. Anderzijds werd een vereenvoudigd rekenmodel ontwikkeld dat met behulp van klassieke ééndimensionale netwerkmodellen nauwkeuriger het opstuwingsgevaar in samenvloeiingen kan modelleren.