Het “Quenching en Partitioning” (Q&P) proces werd bestudeerd als een potentiele kandidaat in de ontwikkeling van 3e generatie geavanceerde hoge sterkte staalsoorten. Het doel van dit proces is om een hoge sterkte en ductiliteit te combineren door een balans van harde en ductiele fasen. Een nieuwe staalsoort werd ontwikkeld en de mechanische eigenschappen en microstructurele veranderingen als functie van de partitioneertijd werden gevolgd voor verschillende afschrik- en partitioneertemperaturen. Het bleek dat bij afwezigheid van competitieve reacties, meer austeniet werd gestabiliseerd bij hogere partitioneertemperaturen en langere -tijden. Hierbij werd ongetemperede martensiet in de microstructuur te vervangen door restausteniet. Door in-situ partitioneer experimenten in een hoge resolutie transmissie elektronenmicroscoop bleek dat de activeringsenergie van austeniet-martensiet korrelgrensbeweging correspondeert met een semi-coherente interface. Uit de microstructurele reactie op trekproeven bleek dat verse martensiet de spanningsdistributie in de matrix veranderde doordat de hoeveelheid vervorming dat kon ondergebracht worden in de ontlaten martensiet matrix beperkt werd, en het breuk mechanisme wijzigde door holtevorming. In de afwezigheid van deze verse martensiet, werd de austeniet transformatie stabiliteit (TRIP-effect) beïnvloed door: (1) korrelgrootte, (2) morfologie en (3) kristallografische oriëntatie (in afnemende volgorde van belang). Tenslotte bleek dat ultrasnel gloeien voorafgaand op Q&P zowel de sterkte als de verlenging verbeterde.