Dit doctoraatsproefschrift ontfermt zich over een van de grootste struikelblokken van de 3D-printmethode genaamd Selectief Laser Sinteren (SLS). De progressie van deze techniek wordt enigszins belemmerd door de schaarse hoeveelheid beschikbare materialen voor SLS, waardoor het aantal applicaties voor SLS beperkt blijft. Een oplossing hiervoor vindt men in het uitbreiden van het materiaalpalet voor SLS door onderzoek te doen naar nieuwe verwerkingsmethoden die commerciële polymeermaterialen in bruikbare poedervorm kunnen omzetten. De geproduceerde poeders worden grondig onderzocht op eventuele veranderingen in intrinsieke en extrinsieke eigenschappen en worden uiteindelijk getest op sinteren aan de KU Leuven. De bekomen poeders bleken geschikt te zijn in morfologie en deeltjesgrootte voor lasersintering toepassingen met een minimale invloed van de verwerkingstechniek merkbaar op hun thermisch gedrag. Daarnaast werden composietmaterialen geproduceerd met het doel de materiaaleigenschappen te verbeteren bij wijze van alternatieve methode om het materiaalpalet uit te breiden.