Door zijn uitstekende eigenschappen is koper doorheen de eeuwen één van de belangrijkste metalen gebleven, en wordt het nog steeds veelvuldig in uiteenlopende toepassingen gebruikt. Daarom is het streven naar verdere procesoptimalisatie voor zowel primaire als secundaire koperproductie een zeer relevant thema. Koper wordt geproduceerd via hoogtemperatuursprocessen, waarbij ontmenging veelvuldig wordt toegepast om de verschillende fasen te scheiden. Deze fasenscheiding is echter niet perfect en koperverliezen in slakken vormen een belangrijk probleem in koperindustrie. Een van de oorzaken van deze slechte ontmenging is het plakken van metaaldruppels aan spineldeeltjes aanwezig in de slak. Over dit fenomeen is echter heel weinig fundamentele kennis beschikbaar. Dit doctoraatsonderzoek had als doel meer inzichten te verwerven over het fenomeen van plakkende druppels. Hiervoor werd in een eerste fase een geschikte methodologie ontwikkeld om dit fenomeen te bestuderen. Twee complementaire benaderingen werden uitgewerkt. Enerzijds zijn ‘sessile-drop’ experimenten ontwikkeld om de koper-spinel-slak interacties systematisch te bestuderen. Daarnaast werd er ook een proefopstelling ontwikkeld om het plakken van koperdruppels in een slak te analyseren. Op basis van de bekomen resultaten van beide experimenten, werden inzichten verworven met betrekking tot de oorsprong van de plakkende druppels, de stabiliteit van de plakkende druppels en hun invloed op de ontmenging.