Aangezien de vraag naar bandbreedte blijft toenemen, moet de onderliggende fysieke structuur van het Internet mee evolueren. Hoewel optische glasvezeltechnologie het mogelijk gemaakt heeft om de capaciteit van de verbindingen te doen groeien, worden in de tussenliggende knooppunten de optische signalen nog steeds omgezet naar het elektronische domein. Aangezien de snelheid van de conversies tussen optisch en elektronisch domein aan een trager tempo geëvolueerd is dan de capaciteit van de glasvezelverbindingen, is het schakelen in de knooppunten een knelpunt van netwerkcapaciteit geworden. Om de conversies te vermijden maar tegelijk de flexibiliteit en efficiëntie van pakket geschakelde netwerken te behouden worden Optical Burst Switching (OBS) en Optical Packet Switching (OPS) als alternatieven naar voor geschoven voor toekomstige netwerken. Een essentieel aspect van deze netwerken is het oplossen van veelvuldige transmissieconflicten door de beperkte capaciteit van golflengteomzetters en optische buffering. Goed gekozen planningsalgoritmen kunnen hierdoor een substantieel verschil maken in belangrijke prestatiematen zoals pakketverlieskans. In dit werk worden nieuwe planningsalgoritmen voor verschillende buffervarianten en omstandigheden ontwikkeld. De prestatie hiervan wordt geëvalueerd met behulp van Monte Carlo simulaties. Hierbij zijn de algoritmes wel gekaderd binnen een wiskundige afbakening die het mogelijk maakt om de gebruikte algoritmes op een doordachte manier verder te ontwikkelen.