Verticale golfbrekers zijn frequent gebruikte structuren om havens te beschermen tegen de invloed van de zee. Het beperken van golfoverslag over golfbrekers is een kritiek onderdeel van het ontwerp. Daarom wordt er door ingenieurs vaak voor gekozen om een overkraging of zelfs een ingeklemde horizontale plaat te voorzien aan de bovenzijde. De opwaartse impact van de golven op dit horizontale deel kan echter zorgen voor een aanzienlijke belasting. Deze belasting is bovendien een impactbelasting zodat ze niet gelijkgesteld kan worden aan een statisch equivalente belasting. Daarom is het nodig dat de vorm van deze golfimpacten, zowel in ruimte als in tijd, exact beschreven kan worden. Dit onderzoek gebruikt de Pier van Blankenberge aan de Belgische Kust als voorbeeld van een verticale structuur met een horizontaal uitkragend gedeelte. Het hoofddoel van dit doctoraal onderzoek is de golfbelasting op een verticale structuur met horizontaal uitstekend gedeelte te bestuderen, gebaseerd op de correlatie tussen de kinematica van brekende golven enerzijds en de hoogte, distributie, duur en karakteristieken van golfimpacten gebaseerd op traditionele modelproeven. Daarom worden testen uitgevoerd op een tweedimensionaal verschaald model in een golfgoot. De correlatie tussen golfkinematica en de bijhorende impactdrukken en wordt in detail bestudeerd. Vervolgens wordt de drukverdeling ten gevolge van de golfimpact op een verticale structuur met horizontaal deel bestudeerd. Tenslotte, wordt een nieuw voorspellingsmodel ontwikkeld voor de verticaal gerichte krachten op het horizontaal uitkragende gedeelte