Het is algemeen gekend dat de aanwezigheid van waterstof in staal de mechanische eigenschappen van het metaal nefast beinvloed. De taaiheid daalt en onvoorspelbare breuk kan optreden. Hoogsterktestaalsoorten zijn zelfs nog meer gevoelig voor dit fenomeen dan laaggelegeerde staalsoorten. Het is evenwel zo dat deze hoogsterktestaalsoorten steeds vaker in waterstofrijke omgeving gebruikt moeten worden. In het staal wordt waterstof aangetrokken tot de roosterfouten in het metaal. Deze interactie kan leiden tot een tijdelijk of permanent vastzetten van de waterstofatomen op deze locaties, de zogenaamde ‘waterstofvallen’. De mate waarin dit alles gebeurt heeft echter een grote invloed op de impact van waterstof op de mechanische eigenschappen van het staal. Dit onderzoek concentreert zich rond een techniek (thermische desorptie spectroscopie – TDS) die in staat is deze waterstofvallen te bestuderen, te kwantificeren en te linken met de aanwezige roosterfouten. In het eerste deel van dit werk werd de TDS methodologie geoptimaliseerd. Vervolgens werd deze techniek gebruikt om zowel industriële als labogegoten staallegeringen te evalueren. Dit onderzoek gaf aanleiding tot een tiental publicaties en liep in het kader van een samenwerking tussen OCAS, een onderzoekscentrum van de ArcelorMittal groep en de vakgroep Toegepaste Materiaalwetenschappen van de Universiteit Gent.