Vezelversterkte kunststof laminaten worden vaak beschouwd als de ideale materialen voor lichtgewicht toepassingen die een hoge stijfheid en sterkte vereisen. Vandaar dat deze laminaten dan ook veelvuldig gebruikt worden in windturbine bladen, vliegtuigen en vele andere toepassingen. Deze laminaten zijn doorgaans opgebouwd uit verschillende lagen, glas- of koolstofvezels, omringd door een epoxy matrix. Door de gelaagde structuur van deze materialen zijn delaminatie (= het van elkaar loskomen van de verschillende versterkingslagen) en brosse matrix breuk twee van de meest voorkomende schademechanismes in de praktijk. In dit doctoraat onderzoeken we een nieuwe methode om de delaminatieweerstand van composietmaterialen te verhogen met behulp van nanovezel membranen. Nanovezel membranen zijn relatief nieuwe materialen. Het zijn vliesstoffen die samengesteld zijn uit zeer dunne vezels. Een nanovezel membraan is gelijkaardig aan een traditioneel textielmateriaal in die zin dat het relatief sterk is, dimensioneel stabiel en eenvoudig te hanteren. De dunne vezels zorgen echter wel voor unieke eigenschappen die niet of nauwelijks kunnen bekomen worden met traditionele textielmaterialen, zoals zeer kleine poriën, een groot specifiek oppervlak en een hoge porositeit. Wanneer men deze membranen verwerkt in composietmaterialen bekomt men nanovezel versterkte composietmaterialen met superieure delaminatieresistentie en dit zonder een achteruitgang van de andere mechanische eigenschappen.