Nucleaire fusie is een veelbelovende manier om energie op te wekken die toegang biedt tot de opgeslagen energie in de atoomkern zonder het probleem van de radioactieve afval inherent aan traditionele fissie. Het huidige concept voor de creatie van een volume waarin fusiereacties plaatsvinden, maakt gebruik van externe geïnduceerde magnetische velden om het plasma op te sluiten en te controleren. De processen die plaatsvinden op de grens tussen het plasma en de materialen van de de inwendige componenten van de reactor wordt aangeduid als plasma-wand interactie (PWI). Deze interactie tussen het plasma en de wandmaterialen leidt tot heel wat moeilijkheden, in het bijzonder tritiumretentie. De term retentie duidt de processen aan die resulteren in waterstofisotopen die uit het plasma worden verwijderd en op één of andere manier opgeslagen worden in het wandmateriaal. Wolfraam is één van de hoofdkandidaten voor plasma-facing components (PFCs) in de toekomstige fusiereactor. Het heeft echter nadelen. Om deze nadelen te verminderen, werd voorgesteld om legeringselementen toe te voegen. Wolfraam-tantaallegering heeft betere thermomechanische eigenschappen. De kwestie die nog moest uitgeklaard worden om de legering te evalueren als kandidaat PFC was waterstofretentie. Deze thesis is gewijd aan die kwestie.