‘De Belgen hebben toch ziekenhuizen gebouwd!’: dit is waarschijnlijk één van de meest verspreide argumenten in het hedendaags publiek debat omtrent de Belgische koloniale geschiedenis, en wordt in het bijzonder gebruikt door stemmen die de toenemende kritiek op het koloniaal verleden van België trachten te weerleggen. In dit doctoraat wordt de klassieke trope dat Belgisch Congo een ‘medische model-kolonie’ was bevraagd doorheen de lens van koloniale ziekenhuisinfrastructuur. Via diepgaand archiefonderzoek, en door het combineren van een waaier aan architecturale, stedenbouwkundige, antropologische, en geografische inzichten, wordt de genealogie van de mythes en realiteiten achter deze persistente reputatie blootgelegd. Het doctoraat gaat voorbij de conventionele simplistische beschrijving van de de geschiedenis van koloniale ziekenhuisinfrastructuur gaan, en vertelt een fijnmaziger verhaal waarin Afrikaanse stemmen, de complexe stedenbouwkundige planning van koloniale gezondheidszorg, spanningen, tekortkomingen én successen van het koloniaal administratief apparaat, en de complexiteit van de bouwpraktijk van koloniale ziekenhuisinfrastructuur een plaats krijgen.