Vermogenkoppeling in het ion-cyclotron frequentiebereik (ICRF) in fusiemachines hangt sterk af van de plasmadichtheid en het dichtheidsprofiel in het gebied vóór de antenne. Dit is van essentieel belang voor ITER, waar een grote opening tussen de antenne en het plasma vereist is om de eerste wand van de machine te beschermen. De TOPICA-code (TOrino Politecnico Ion Cyclotron Antenna) is het state-of-the-art-instrument om de performantie van de ICRF-antenne in ITER te voorspellen. In dit werk werd een RF-diagnostiek geïnstalleerd (stroom-spanningsprobes op de toevoerlijnen van de antenna) om de ingangsimpedantie van elke antennepoort te meten. Een uitgebreide vergelijking werd gemaakt tussen de berekeningen met TOPICA en de experimentele data van ASDEX Upgrade (AUG). De karakterisering, implementatie en beperkingen van dit systeem worden beschreven, samen met de resultaten van een specifieke reeks plasmaontladingen waarbij de koppeling van de ICRF-antennes actief gewijzigd werd door variaties in de vorm van het plasma en niet-axisymmetrische magnetische storingsvelden. De mogelijkheid om de antennekoppeling te voorspellen uitgaande van het dichtheidsprofiel werd vastgesteld, waarna, op basis van de berekeningen met behulp van TOPICA en een snelle semi-analytische code, een empirisch verband werd afgeleid tussen de belangrijkste kenmerken van het dichtheidsprofiel en het verwachte gekoppeld vermogen in ITER.