Geminiaturiseerde optische componenten zijn essentieel in verschillende toepassingen zoals optische communicatie, elektronische beeldschermen en brillen voor virtuele werkelijkheid. Vloeibaar kristal, een organisch zacht materiaal dat vloeibaar is maar ook een zekere ordening bevat, wordt op grote schaal commercieel gebruikt in vloeibaar kristal beeldschermen maar heeft ook potentieel voor andere optische componenten. Vloeibare kristallen hebben het voordeel dat ze zichzelf kunnen organiseren in complexe structuren en dat ze sterk beïnvloed kunnen worden door externe factoren zoals een elektrisch veld of een warmtebron. Dit zorgt voor componenten met gemakkelijk aanpasbare eigenschappen. Om nieuwe componenten te ontwikkelen en de functionaliteit te verbeteren, is het essentieel om te begrijpen hoe de aanhechting van het vloeibaar kristal aan de oppervlakken interageert met de elastische eigenschappen van het materiaal. In dit werk wordt onderzocht hoe de combinatie van vloeibaar kristal met oppervlakken met een periodiek aanhechtingspatroon aanleiding geeft tot de vorming van complexe superstructuren. Er wordt aandacht besteed aan de interactie tussen de gepatroneerde oppervlakken en de elasticiteit van het vloeibaar kristal. Elektrische velden worden gebruikt om de eigenschappen van de componenten aan te passen. Naast het experimentele werk worden ook numerieke simulaties uitgevoerd om inzicht te krijgen in het gedrag van het vloeibaar kristal.