Samenvloeiingen van open kanalen komen voor in riviernetwerken, netwerken van bevaarbare kanalen, drainagenetwerken, enz. Samenvloeiingen vormen hierin de knooppunten, waar twee kanalen samenkomen, en bepalen de stroming in het hele systeem. De stroming in een samenvloeiing wordt vooral bepaald door de debietsverhouding, die uitdrukt welke fractie van het totale debiet door een inkomend kanaal geleverd wordt. Dit onderzoek spitst zich toe op situaties waarbij de zijtak een dominant aandeel van het debiet verschaft, wat overeenstemt met samenvloeiingen met een kleine debietsverhouding. Voorbeelden hiervan zijn samenvloeiingen van rivieren met een sterk ongelijk hydraulisch regime of waar een afvoerkanaal samenkomt met een gekanaliseerde rivier. Aan de hand van experimenteel onderzoek en numerieke stromingssimulaties beschrijft dit werk de veranderingen in de hydrodynamica van samenvloeiingen wanneer de zijtak het dominante deel van het debiet levert. Bovendien wordt de invloed van de vorm van de doorsnede onderzocht. Naast het aanreiken van fundamentele kennis met betrekking tot de stroompatronen draagt dit werk bij tot het optimaliseren van kunstmatige samenvloeiingen.