Om grootschalige glasconstructies (vb. een vloer/dak of gevel van een kantoorgebouw) te bouwen, vereisen huidige normen voldoende constructieve veiligheid en robuustheid op zowel component- als op systeemniveau. Voor glazen balken wordt deze veiligheid op componentniveau bereikt door het toepassen van gewapende glazen liggers, die significante sterkte en vervormingscapaciteit vertonen na glasbreuk. In dit doctoraatsproefschrift wordt de systeemwerking en robuustheid van dergelijke liggers onderzocht. Systeemwerking kan optreden wanneer de liggers meerdere overspanningen overbruggen of dus hyperstatisch worden toegepast. Typisch kunnen deze balken krachtsherverdeling tussen de velden en de steunpuntzones vertonen alsook membraanwerking. Uit experimenten blijkt dat deze liggers significante krachtsherverdeling en membraanwerking vertonen. Om continue (en dus lange) liggersystemen te bouwen, wordt ook een innovatief modulair concept voorgesteld, bestaande uit glazen liggermodules die in langsrichting worden verbonden met behulp van een innovatieve verbindingstechniek, die voldoende constructieve veiligheid én optimale transparantie garandeert. Op basis van numeriek en analytisch onderzoek wordt ook een praktische ontwerpmethodiek voorgesteld die toelaat de ontwikkelde systemen veilig, efficiënt en economisch te implementeren in de bouwpraktijk. De resultaten van dit doctoraatsproefschrift dragen bij tot het potentieel om alsmaar grootschaligere transparante constructies te bouwen, die beantwoorden aan de huidige constructieve veiligheidseisen. Daarnaast wordt het constructieve potentieel van glas verder geoptimaliseerd.