Dit proefschrift focust zich op een set stochastiche planningsproblemen in het operatiekwartier, met een specifieke aandacht voor de problematiek van spoedpatiënten in deze planning. Een eerste planningsmodel is specifiek gericht op de noden van spoedpatiënten, meer bepaald het ontwerpen van een planningsschema dat hun (verwachte) maximale wachttijd minimaliseert. Dit gebeurt door een expliciete modellering van de mogelijke break-in momenten voor spoedpatiënten, waarbij de duur van alle operaties stochastisch zijn. Het tweede planningsmodel minimaliseert de totale kosten van het OK-schema, en bevat een granulaire modellering van spoedpatiënten en hun gedrag, met alle noodzakelijke stochastische variabelen. Verder worden voor beide modellen verschillende extensies besproken, zoals het opleggen van een vroegst toegelaten starttijd en het gebruik van operatiekamers specifiek voorbehouden voor spoedpatiënten. Voor al deze modellen ligt de nadruk op het aantonen en kwantificeren van de toegevoegde waarde van een stochastische analyse en modellering. In experimenten wordt een realistische benchmark-set gebruikt om een zo accuraat mogelijke vergelijking te bekomen. Verder is er een continue focus op het ontwerp van snelle maar betrouwbare heuristieken, vanwege de computationale vereisten en totale complexiteit.