De vraag naar de meeste metalen blijft toenemen, maar de hoeveelheid en zuiverheid van de beschikbare ertsen verminderen. Samen met de grote hoeveelheid beschikbaar schroot wordt recycleren belangrijker en is er een continue drijfveer om bestaande processen in de extractieve metallurgie te optimaliseren. Eén van de grootste problemen in de globale opbrengst van een metaalproductie-installatie zijn metaalverliezen in slakken (metaal-oxiden). Eén van de oorzaken van deze metaalverliezen is het plakken van metaaldruppels aan vaste deeltjes in de slak. Over dit fenomeen is echter weinig fundamentele kennis beschikbaar. Dit doctoraat onderzocht deze interactie via twee experimentele opstellingen en twee faseveldmodellen. Het twee-componenten model met beperkte complexiteit verduidelijkte het inzicht op de interactie tussen metaaldruppels en een niet-reagerend vast deeltje. Zo is bijvoorbeeld het feit dat de beweging van één fase ten opzichte van een andere de schijnbare bevochtiging beïnvloedt zeer interessant voor de interpretatie van experimentele resultaten. Bovendien bevestigden de twee verschillende experimenten dat een chemische reactie de aanhechting veroorzaakt, maar dat er nucleatieplaatsen vereist zijn in de vorm van metaaldruppels alvorens de reactie plaatsvindt. Het eerste model beschouwde echter niet-reactieve vaste deeltjes. Daarom werd een model voor de groei van de vaste fase in een realistisch vier-componenten systeem beschouwd.