Gedurende het laatste decennium is de transistor-miniaturisatie en bijhorende versnelling van processors langzaam tot stilstand gekomen door hun toenemende vermogensverbruik. Bovendien worden steeds meer processors in mobiele toestellen ingebouwd die werken op batterijen en bijgevolg onderworpen zijn aan een strikt vermogensbudget. Het ontwikkelen van efficiënte, gespecialiseerde processors kan een oplossing bieden voor deze vermogensproblemen. Gezien de complexiteit van zulke processors en de applicaties die erop uitvoeren, is dit geen eenvoudige opdracht. De ontwikkeling van een optimale processor komt vaak neer op het evalueren van een ontwerps-ruimte waarin verschillende parameters worden gevarieerd. Vaak wordt beroep gedaan op gedetailleerde simulatie om zo de prestatie- en het vermogensverbruik van een processor te voorspellen. Deze gedetailleerde simulatie is heel traag, waardoor het evalueren van een volledige ontwerpsruimte een tijdrovende taak wordt. In mijn doctoraatsonderzoek stel ik methodes voor om dit te versnellen door gebruik te maken van analytische, mechanistische modellering. Deze methoden kunnen, vergeleken met simulatie, een grote ontwerpsruimte meer dan 300 keer sneller evalueren. De voorspellingen vertonen een gemiddelde fout van slechts 9,3% (voor prestatie) en 4,3% (voor vermogen) ten opzichte van gedetailleerde simulatie. Dit maakt dat deze modellen interessant zijn om een eerste filtering uit te voeren op een ontwerpsruimte van processors.