Daar waar vroeger het meeste elektrische verbruik rechtstreeks aan het net werd gekoppeld (zoals gloeilampen of elektromotoren), worden verbruikers momenteel meer en meer uitgerust met vermogenelektronische sturingen. Alhoewel de vermogenelektronica een grote mate van vrijheid en automatisering van elektrische toestellen toelaat, zorgt deze vaak voor een extra vervuiling van de aanwezige netspanning. Elektrische machines worden ontworpen voor een specifieke voedingsspanning, en indien deze vervormde spanning rechtstreeks gekoppeld wordt aan netgekoppelde elektrische aandrijvingen, zorgt deze voor een daling van hun energie-efficiëntie. Binnen dit doctoraat worden de extra verliezen in kaart gebracht voor verschillende elektrische machines zoals inductiemotoren, inductiegeneratoren en de recent geïntroduceerde lijnstartpermanentmagneetmachines. De invloed van spanningsvervorming op inductiemotoren werd reeds enkele malen aangehaald binnen wetenschappelijke studies, echter de invloed van spanningsvervorming op inductiegeneratoren en lijnstartpermanentmagneetmachines werd nog niet behandeld binnen wetenschappelijke kringen. Aangezien mogelijke verzadiging het lineair modelleren van de machine verhindert, zorgt dit voor nieuwe wetenschappelijke uitdagingen. In geval van Line Start Permanent Magnet Machines ligt de compliciteit nog hoger gezien de prefecte synchronisatie tussen de mechanische draaisnelheid en het roterend elektrisch veld.