Het geluid van elektrische machines en in het bijzonder van transformatoren wordt voor een groot deel veroorzaakt door magnetostrictie in de magnetische kern. Magnetostrictie is een effect dat optreedt bij de magnetisatie van ferromagnetische materialen waarbij het materiaal verlengt in de richting van het magnetisch veld. Bij transformatoren is het magnetisch veld een wisselveld met een frequentie van 50 Hz (en harmonischen) waardoor eveneens een wisselende verlenging van het kernmateriaal ontstaat en bijgevolg een trilling van de kern. Deze trilling plant zich voort in de transformator en door de trilling van de wanden ontstaat er uiteindelijk een geluidsafstraling. Voor de analyse van de trillingen (en het daaruitvolgende geluid) moet dus de magnetostrictie van het kernmateriaal in functie van het magnetisch veld bepaald worden. De vervorming (rek) ten gevolge van magnetostrictie van elektrische staal (d.i. het materiaal waaruit transformatorkernen worden opgebouwd) is echter zeer klein (orde µm/m) en is dus moeilijk op te meten. In het kader van het doctoraatsonderzoek werd een nieuwe nauwkeurige meetmethode ontwikkeld voor het opmeten van de magnetostrictie van elektrisch staal met behulp van laser-interferometers. De meetresultaten werden gebruikt om een model op te stellen van de magnetostrictie bij een wisselende magnetisatie, nl. bij een sinusoïdaal veld van 50 Hz met eventuele harmonischen zoals in transformatoren, met behulp van neurale netwerken. Ten slotte werden deze magnetostrictiemodellen aangewend om de vervormingen (trillingen) van transformatorkernen te berekenen met behulp van de eindige-elementenmethode en werden deze numerieke technieken experimenteel gevalideerd door trillingsmetingen op transformatorkernen.