In de zoektocht naar hernieuwbare energie wordt verwacht dat in de toekomst, naast wind- en getijdenenergie, ook energie uit windgolven op zee zal worden geoogst. De energie uit golven kan via de beweging van op- en neergaande boeien, die drijven op het wateroppervlak, omgezet worden in elektriciteit. Om een aanzienlijke hoeveelheid golfenergie te absorberen, worden meerdere boeien in energieparken geplaatst. Het gevaar bestaat echter dat de boeien elkaar negatief beïnvloeden: een boei in het zog van een andere boei zal minder energie absorberen. Om die effecten te onderzoeken werden in deze studie computersimulaties uitgevoerd om het stromingsveld en de golfvoortplanting rond de boeien te bestuderen. Fundamenteel onderzoek en doorgedreven modellering resulteerden in (i) nauwkeurigere resultaten door het ontwikkelen en implementeren van nieuwe turbulentiemodellen en (ii) versnelde simulaties door het ontwikkelen van een nieuw koppelingsalgoritme tussen de beweging van de boei en het stromingsveld rond de boei. Hierdoor kon het resulterende simulatiemodel voor de eerste maal ooit worden toegepast op een park van negen onafhankelijk bewegende boeien in een regulier golfveld. De ontwikkelde modellen bieden de mogelijkheid om allerhande constructies op zee binnen aanvaardbare rekentijden gedetailleerd na te rekenen of om het ontwerp en de efficiëntie ervan te optimaliseren.