Zelfverdichtend beton (ZVB) is zonder twijfel een innoverend bouwmateriaal. Omwille van de verhoogde vloeibaarheid van ZVB is het mogelijk om zeer complexe bouwvormen te realiseren. Er is geen ander bouwmateriaal dat een dergelijke flexibiliteit biedt tijdens het structureel ontwerpen. ZVB laat eveneens toe om nieuwe vultechnieken toe te passen, zoals het vullen van een bekisting via de basis, in tegenstelling tot de traditionele top-vulmethode. Er rijzen echter fundamentele vragen op omtrent de optredende wanddruk bij toepassing van deze geavanceerde vulmethode. Tijdens het voorliggend onderzoek zijn een reeks grootschalige vultesten met ZVB uitgevoerd en ieder vulproces werd met een CFD model gesimuleerd. Tevens werd een nieuw analytisch model ontwikkeld waarmee men de maximale wanddruk tijdens het vullen via de basis van de bekisting heel snel en accuraat kan voorspellen.Uit de metingen en de simulatieresultaten blijkt dat voor dit vulprocédé de wanddruk hoger is dan de hydrostatische druk, dit omwille van de optredende stromingsverliezen. De huidige ontwerpcodes voor bekistingen voorspellen echter een wanddruk welke maximaal gelijk is aan de hydrostatische druk. De vulmethode via de basis van de bekisting laat toe om veel hogere vulsnelheden toe te passen. Een visuele inspectie van boorkernen toont aan dat ondanks de hoge vulsnelheden de bekomen betonkwaliteit uitstekend is