Scheurvorming in beton is een fundamenteel en complex probleem zowel voor het theoretisch onderzoek als voor de bouwpraktijk, met groot belang voor het langetermijngedrag. Scheuren in beton beïnvloeden op significante wijze de duurzaamheid en de gebruiksduur van betonconstructies, aangezien agressieve stoffen vanuit de omgeving langs de scheuren het beton gemakkelijk kunnen binnendringen, en zo kunnen bijdragen tot een versnelde physico-chemische aantasting. In dit domein werden eerder reeds onderzoeksresultaten gepubliceerd betreffende chloridetransport in gescheurd beton. Desondanks is de invloed van de verschillende scheurparameters op het transportgedrag nog niet tenvolle onderkend. In voorliggend onderzoek wordt de invloed bestudeerd van verschillende scheurparameters op non-steady-state chloridetransport in zelfverdichtend beton voorzien van artificiële scheuren, inclusief de studie van chloridebinding en van het effect op de gebruiksduur, gedefinieerd als samenvallend met de initiatieperiode. Gebaseerd op massabehoud werd een vereenvoudigd fysisch model opgesteld voor de berekening van chloridegehaltes in gescheurd beton door middel van een stuksgewijze lineaire functie. Door de berekening van het chloridegehalte in gescheurd beton kan de invloed van scheurwijdte, -lengte en –diepte op het chloridetransport en op de gebruiksduur ingeschat worden.