Electroencephalografie (EEG) is een techniek die met behulp van elektrodes op de hoofdhuid op een niet-invasieve manier de elektrische activiteit van de hersenen opmeet. Met EEG-bronanalyse (of EEG source imaging (ESI) in het Engels) tracht men een driedimensionaal beeld van de bronactiviteit in de hersenen op basis van het geregistreerde EEG te schatten. Om dit mogelijk te maken, maakt ESI gebruik van drie onderdelen: het bronmodel, het hoofdmodel en de EEG-registratie. Deze drie componenten zijn van bron in de hersenen gelinkt naar EEG signalen via het voorwaartse model, waarin de propagatie van de elektrische activiteit in de hersenen door een elektromagnetisch hoofdmodel gedefinieerd wordt. Omgekeerd noemt men het bepalen van de hersenactiviteit (bronnen) op basis van het scalp EEG het inverse probleem. Het onderzoek binnen dit proefschrift richt zich op de constructie van nauwkeurige hoofdmodellen om ESI te verbeteren. Bij het construeren van realistische hoofdmodellen speelt het modelleren van de schedel een belangrijke rol, omdat deze niet alleen een complexe structuur heeft, maar ook een lage conductiviteit. In dit proefschrift werd het belang van schedelmodellering in ESI onderzocht door verschillende studies. De analyses werden uitgevoerd op gesimuleerde (1 patiënt) en echte (6 patiënten) data. Daarnaast boden deze studies inzicht in hoe fouten in schedelmodellering de bronreconstructieprocedure beïnvloeden. Op deze manier kunnen werden richtlijnen opgesteld die ervoor zorgen dat de constructie van realistische hoofdmodellen voor ESI verbeterd wordt.