Het toenemend aantal massieve betonconstructies versterkt de noodzaak om vroegtijdige scheurvorming beter te beheersen. Vroegtijdige scheurvorming beïnvloedt niet alleen het esthetisch aspect, doch vermindert ook de stijfheid van de constructie en leidt tot grotere vervormingen. Hierdoor wordt de functionaliteit van ondergrondse constructies en waterbouwkundige werken mogelijk nadelig beïnvloed. Numerieke analyse wordt vaak aangewend voor de evaluatie van het structureel gedrag. Een nauwkeurig constitutief model voor verhardend beton is nodig in dit verband. Alhoewel belangrijke ontwikkelingen inzake het constitutief gedrag reeds eerder gebeurd zijn, is het toch nodig verdere aandacht te besteden aan het gedrag van beton tijdens de verhardingsfase. Het eerste doel van deze studie is de ontwikkeling van een hydratatiemodel en een kruipmodel gebaseerd op de hydratatiegraad, en ondersteund door experimenteel onderzoek, met onder meer isotherme hydratatieproeven, en kruipproeven bij constante en veranderlijke spanningsniveaus. The tweede doel is de ontwikkeling van een constitutief model voor verhardend beton, rekening houdend met het kruipgedrag onder veranderlijke spanning. De vervormingsverhindering van de betonconstructie is hierbij eveneens bestudeerd. De ontwikkelde modellen zijn van fundamenteel belang voor een goed begrip van het gedrag van verhardend beton, en voor het verbeteren van de kwaliteit van massieve betonconstructies. Uiteindelijk wordt de invloed van de vervormingsverhindering op het gedrag van verhardende betonconstructies geïllustreerd aan de hand van voorbeelden en een gevalstudie.