Hoewel verstedelijking erg afhankelijk is van voedselproductie, luiden huidige verstedelijkingsprocessen doorgaans het einde in van lokale voedselproductie. Ze gaan hand in hand met een groeiende afhankelijkheid en actieve ondersteuning van een mondiaal voedselregime. Vertrekkend uit de premisse dat een ander soort voedselproductie een ander verstedelijkingsmodel vereist (en vice versa), verkent dit onderzoek hoe verstedelijkingsprocessen lokale, agro-ecologische voedselproductie kunnen ondersteunen. De zoektocht naar zo'n 'agro-ecologische stedenbouw' verloopt via actieonderzoek in een bestaande praktijkgemeenschap in Vlaanderen. Hieraan ontleent het doctoraat een thematische focus op één van de centrale vraagstukken in de agro-ecologische landbouw: hoe een verlies aan bodemvruchtbaarheid compenseren binnen de ecologische grenzen van agro-ecosystemen. Het doctoraat onderzoekt wat het betekent om de agro-ecologische reproductie van bodemvruchtbaarheid tot voorwerp van stedelijke organisatie te maken - om het 'te verstedelijken'. Het empirisch werk situeert zich op twee fronten: een kritische systematisering van bodemvruchtbaarheidsreproductiepraktijken en de moeilijkheden om deze te beoefenen in een stedelijke omgeving enerzijds en een unieke cartografie van publiek grondbezit en publieke grondtransacties anderzijds. Het onderzoek resulteert in een herpolitisering van bodemvruchtbaarheidsreproductie als stedelijk vraagstuk, de uitwerking van bodemzorg als onderdeel van een agro-ecologische stedenbouw en (her)nieuw(d)e aandacht voor het cruciale belang van grondbeleid.