Het onderwerp van deze doctoraatsthesis is de ontwikkeling van een globaal FDTD-model dat toelaat golven (en meer in het bijzonder golfkoppeling) te beschrijven in een koud, gemagnetiseerd plasma. In deze thesis wordt het ontwikkelde numerieke algoritme afgeleid en besproken. De afleiding van de numerieke dispersie uitdrukking die verbonden is met het numerieke FDTD algoritme wordt ontwikkeld. De verklaring waarom een afgeleide van de numerieke dispersie uitdrukking in het cilindrische stelsel niet vanzelfsprekend is en waarom deze analyse ook in een cartesiaans coördinaten stelsel kan worden uitgevoerd wordt gegeven. De nauwkeurigheid - en stabiliteitsanalyse van een aantal speciale gevallen wordt gepresenteerd. Aangezien de focus in deze thesis op de golfdynamica ligt en de golf interactie kunstmatig wordt omzeild, wordt een van de hoofdstukken gewijd aan het ontwerpen van een dempingsschema dat enerzijds toelaat ongewenste weerkaatsingen te vermijden maar dat anderzijds de fase en amplitude van de golven niet aantast in het gebied waarvan we de echte fysische oplossing willen kennen. De numerieke validatie van de code wordt uitgevoerd. De krommingseffecten worden ook bestudeerd. Speciale aandacht is uitgegaan naar het ontwikkelen van criteria die toelaten na te gaan of een stationaire toestand bereikt is. De simulatieresultaten van de golfkoppeling worden gepresenteerd.