Plasmaturbulentie is verantwoordelijk voor anomaal transport, wat de prestaties van de fusiemachines degradeert. Turbulentie wordt veroorzaakt door verschillende instabiliteiten zoals de Ionen-Temperatuurgradiënt modes (ITG) en de Trapped Electron Modes (TEM). Sinds ITG en TEM worden veroorzaakt door verschillende gradiënten, kunnen ze zowel allebei stabiel zijn, naast elkaar bestaan, of resulteren in een dominante mode. Aangezien het transport en de intrinsieke toroïdale snelheid geïnduceerd door ITG en TEM merkbaar kunnen verschillen, is het belangrijk om experimenteel de dominante modes te kunnen onderscheiden. Hiervoor bestaan verschillende experimentele benaderingen, maar ze zijn ingewikkeld en niet systematisch haalbaar. Dit proefschrift laat zien dat de frequentiespectra van de fluctuaties een extra experimentele indicatie van de dominante modes kunnen bieden. Afhankelijk van het plasma-scenario kunnen die spectra gemeten in de kern van het plasma verschillende componenten vertonen. In dit proefschrift laten we zien dat de zogenaamde"Quasi-Coherente" (QC) component veroorzaakt wordt door TEM. Dit werd afgeleid uit metingen met reflectometrie en uit gyrokinetische simulaties, in combinatie met een synthetisch reflectometrische diagnose. De QC modes waargenomen in de plasmakern werden QC-TEM genoemd vanwege hun TEM oorsprong. Dankzij deze resultaten is het mogelijk om de rol van TEM te bestuderen in Ohmse plasma’s zowel als in plasma’s verhit door middel van Electron Cyclotron Resonance Heating (ECRH). Een andere toepassing is om overgangen tussen QC-TEM en magnetohydrodynamische modes (MHD) te onderzoeken