Door hun brosse aard zijn glazen raampanelen een van de meest kwetsbare componenten van gebouwen en voertuigen, en veroorzaken ze het grootste deel van de verwondingen bij een crash of ontploffing. Door het glas te lamineren met een transparante polymeer tussenlaag – die het glas vast houdt na breuk – kan het veiliger gemaakt worden. Na glasbreuk absorbeert het gebroken laminaat namelijk de energie van de impact of explosie door verdere vervorming van de tussenlaag, totdat deze tenslotte scheurt en het paneel faalt. Dit onderzoek beoogt het mechanisch gedrag van gelamineerd glas – met verschillende hechtingsniveaus tussen de polymeer tussenlaag en de glaspanelen – te beoordelen bij impact- en explosiebelasting. Wanneer de hechting tussen glas en tussenlaag te hoog is, resulteert de beperkte delaminatie in een hogere rek in de tussenlaag om de scheuren in het gebroken glas te overbruggen, wat kan resulteren in vroegtijdig falen. Eerst worden de materialen afzonderlijk onderzocht. Drop-weight impacttesten en testen volgens de EN 12600-norm worden uitgevoerd. Zowel klein- als grootschalige ontploffingsproeven worden uitgevoerd. Uitgebreide instrumentatie wordt doorheen het gehele onderzoek toegepast om een maximum aan gegevens te verkrijgen. Het effect van het hechtingsniveau wordt duidelijk opgemerkt in de verschillende testcampagnes.