Medische implantaten verbeteren het leven van heel wat patiënten, maar een significant deel loopt een implantaat-gerelateerde infectie op. Deze infecties zijn moeilijk om te behandelen, aangezien de bacteriën zich kunnen nestelen in een zogenoemde biofilm, een kolonie die moeilijk weg te krijgen is met antibiotica. Om biofilm-vorming te voorkomen wordt er onderzoek gedaan naar antibacteriële coatings, een laagje dat op het implantaat kan aangebracht worden en daardoor infecties kan voorkomen. Tegenwoordig focust het onderzoek rond antibacteriële coatings op een aantal trends. Eén daarvan is het ontwikkelen van coating-technieken die substraat-onafhankelijk zijn, en dus op (bijna) alle implantaten kunnen aangebracht worden. Plasma polymerisatie is één van de breed toepasbare technieken die vaak onderzocht worden voor het ontwikkelen van antibacteriële coatings. Deze techniek brengt een precursor, een bepaalde organisch molecule, in een plasma, de vierde aggregatietoestand, wat leidt tot het afzetten van coatings met een aantal bijzondere eigenschappen. In deze thesis wordt plasma polymerisatie gebruikt om 2 verschillende “antifouling” coatings, lagen die bacteriën kunnen afstoten waardoor ze geen biofilm kunnen maken, af te zetten. Daarnaast wordt in een derde deel van het onderzoek een plasma polymeer gemodificeerd na depositie, wat in de toekomst kan leiden tot het ontwikkelen van nieuwe antibacteriële coatings.