Om hedendaagse mechatronische systemen te ontwerpen zijn machinebouwers op zoek naar methodes om de optimalisatie van hun machines te vereenvoudigen. Flexibel ontwerp maakt het mogelijk om een machineontwerp te (her)gebruiken in verschillende scenario’s. Het concept modulariteit wordt beschreven in de literatuur als een methode om flexibele ontwerpen te realiseren. Om modulariteit toe te passen op mechatronische ontwerpen, wordt het concept gedefinieerd als het herhaaldelijk gebruiken van identieke modules in een elektrische aandrijving om dezelfde taak uit te voeren als een standaard aandrijving met één module. Het ontwerp kan dan door modulariteit geschaald worden door extra modules toe te voegen. Om dit vernieuwende concept bruikbaar te maken voor machinebouwers, gaat dit proefschrift op zoek naar verheldering inzake het dynamische gedrag van modulaire aandrijvingen. Ten eerste wordt een methodiek uitgewerkt om het systeem, en zijn modulaire varianten, te modelleren. Op basis van deze modellen wordt het mogelijk om het optimale modulaire ontwerp te kiezen. Ten tweede wordt het gedrag omtrent torsietrillingen geanalyseerd. Enerzijds wordt een innovatieve methode voorgesteld die negatieve invloeden van de extra modules beperkt. Anderzijds wordt het door middel van de modulaire architectuur mogelijk om externe belastingen beter te controleren, waardoor de torsietrillingen afkomstig van de last verminderd worden.