Epilepsie is een neurologische aandoening gekenmerkt door herhaaldelijke epileptische aanvallen. Temporaalkwabepilepsie (TLE), de meest voorkomende soort epilepsie, wordt vaak veroorzaakt door een initieel precipiterend letsel, zoals status epilepticus, een beroerte, hersentrauma of een hersentumor. Momenteel is het nog niet mogelijk om te voorspellen welke patiënten epilepsie zullen ontwikkelen na een dergelijk letsel en welke patiënten niet, voornamelijk omdat er weinig gekend is over hoe normale hersenen omgevormd worden tot epileptische hersenen, een proces dat epileptogenese genoemd wordt. Meer en meer bewijs laat vermoeden dat afwijkende structurele en functionele hersennetwerken een rol spelen in epilepsie. De doelstelling van dit proefschrift was meer inzicht te krijgen in de mechanismes van epileptogenese, met als uiteindelijk doel het vinden van een biomerker om te voorspellen welke patiënten epilepsie zullen ontwikkelen na een initieel precipiterend letsel. Daartoe werden veranderingen in netwerkconnectiviteit tijdens epileptogenese onderzocht in een rattenmodel van TLE met behulp van geavanceerde magnetische resonantie beeldvorming (MRI). Eerst werden veranderingen in wittestofstructuren en structurele netwerktopologie onderzocht met diffusie-gewogen MRI. Daarna werd de invloed hiervan op functionele netwerktopologie nagegaan met functionele MRI in rusttoestand. Hierbij werd eveneens gepeild naar de link tussen netwerktopologie en aanvalsfrequentie. Ten slotte werden ook dynamische veranderingen in functionele netwerktopologie onderzocht.