Draadloze persoonsgerichte communicatie wordt gedefinieerd als communicatie tussen kleine apparaten en sensoren die zich in, op of rond het menselijk lichaam bevinden. Dit type communicatie geeft aanleiding tot een groot aantal toepassingen in, onder andere, de gezondheidszorg, veiligheid en beveiliging. Voorbeelden hiervan zijn de communicatie van foto’s of videobeelden, genomen via een endoscopie pil in de darm van een patient, naar een monitor die zich naast het ziekenhuisbed bevindt. Verder kan ook communicatie van biometrische- en omgevingsgegevens tussen reddingswerkers onderling, of tussen reddingswerkers en een basisstation, op die manier gerealiseerd worden. Naast betrouwbare communicatie is ook de beveiliging van de data prioritair. Niemand wil namelijk dat persoonlijke gegevens onderschept worden tijdens de draadloze overdracht en op die manier in handen komen van ongewenste personen of openbaar worden gemaakt. Samenvattend werd onderzoek gedaan naar de praktische implementatie van systemen voor draadloze persoonsgerichte communicatie bestaande uit meerdere antennes. Meer specifiek beschrijft mijn doctoraatsboek smalbandige communicatie van uit het lichaam, capaciteitsanalyses van breedbandige publieke veiligheidsnetwerken en de encryptie van een draadloze link tussen twee personen.