Relativistische runaway elektronen, met een stroom tot ongeveer 10 MA, worden naar schatting na disrupties in ITER genereerd. Daarom is het onderzoeken van methoden ter beperking van runaway elektronen één van de hoogste prioriteiten voor de veiligheid van ITER. Baanbrekend experimenteel werk op runaway elektronen in de COMPASS tokamak wordt hierin voorgesteld. Ten eerste was de auteur sterk betrokken bij het ontwikkelen van een recept voor de generatie van een runaway elektronenbundel. Het optreden van de runaway elektronenbundel wordt hierbij gekarakteriseerd als functie van een aantal parameters. Ten tweede werd op het initiatief van de auteur de eerste synchrotronstraling bij de COMPASS tokamak gemeten. Deze synchrotron stralingsmetingen worden hier dan ook voorgesteld. Voorts is de nauwkeurigheid bij de schatting van het toroidale elektrische veld van belang voor de experimentele runaway studies, vermits verschillende benaderingen, zeer verschillende resultaten geven. De invloed van elektrisch veld uit metingen en codes (EFIT en METIS) op de berekening van de maximale energie van de runaway elektronen wordt daarom onderzocht. Tenslotte wordt in dit proefschrift een methode uitgewerkt om experimenteel de runaway elektronen stroom te bepalen voor de COMPASS tokamak. De methode wordt vervolgens toegepast op een reeks experimenten waarvoor de runaway elektronen stroom aan het begin van de ontlading de plasma stroom beïnvloedde. Sommige resultaten worden vergeleken met de Kruskal-Berstein theorie en de NORSE code.