In dit doctoraat wordt onderzocht hoe men met behulp van meerdere camera's een 3D-reconstructie kan genereren om een scène beter te begrijpen. Typische toepassingen zijn te vinden in AR/VR, gamen zonder controllers, sport, revalidatie ... Zowel volumetrische reconstructies als skeletreconstructies worden gebruikt om een zo rijk mogelijke context te creëren. Een typisch probleem dat opduikt bij het observeren van objecten is occlusie. Occlusie zorgt ervoor dat objecten en personen slechts deels of helemaal niet zichtbaar zijn vanuit bepaalde kijkhoeken. Dit fenomeen zorgt voor inclomplete data. Door gebruik te maken van meerdere camera's, wordt in dit doctoraat getoond dat deze incomplete data niet langer een grote impact moet hebben op de kwaliteit van de reconstructies. De occlusie in een scène wordt door de voorgestelde methodes gedetecteerd en gemodelleerd zodat enkel de relevante delen in elk camerabeeld worden gebruikt tijdens de reconstructie. De resultaten van de skeletreconstructie laten bovendien zien dat een voldoende hoge precisie bereikt kan worden voor heel wat toepassingen.