De overgangszone tussen granulaat en cementmatrix, in de literatuur aangeduid met ITZ (Interfacial Transition Zone), heeft een belangrijke invloed op de sterkte en de duurzaamheid van beton. Door zijn gewijzigde microstructuur in vergelijking met de cementmatrix, wordt de ITZ vaak beschouwd als een afzonderlijke fase. Methoden ter verbetering van de ITZ zijn cruciaal voor het verbeteren van de betoneigenschappen. Het aanwenden van bijkomende cementachtige materialen, aangeduid met SCM (Supplementary Cementitious Materials), gekenmerkt door geringere korrelafmetingen en puzzolane reactiviteit, kan een effectieve en economische oplossing zijn. Deze thesis bestudeert de relatie tussen de microstructuur van de ITZ en de globale betonperformantie. De microstructurele eigenschappen van de ITZ van beton op basis van Portlandcement en op basis van samengestelde bindmiddelen (met hoogovenslak en kalksteenmeel) werden bestudeerd door middel van diverse experimentele onderzoekstechnieken (BSE, EDX, MIP…). De dikte en de volumefractie van de ITZ werden bestudeerd in relatie tot de volumefractie en specifieke oppervlakte van de granulaten in het beton. De invloed van de ITZ op transporteigenschappen, mechanische eigenschappen, en sulfaatweerstand van het beton werd bestudeerd door proefnemingen op mortel en beton met variabele granulaatgehaltes en –afmetingen. Bovendien werd het effect van een verbeterde ITZ door de toepassing van een samengesteld bindmiddel geëvalueerd.