De zoektocht naar alternatieven voor petrochemische producten kent een sterke groei zowel op industrieel als fundamenteel vlak. De dehydratatie, ofwel het chemisch verwijderen van water uit een molecule heeft het potentieel om een aantal grondstofstromen in de klassieke petrochemie te vervangen. Butanol, het grotere broertje van ethanol, heeft vele voordelen ten opzichte van ethanol en groeit dus in populariteit binnen de chemische industrie. Het gebruik van katalysatoren is één van de hoekstenen in de klassieke chemie om processen te optimaliseren. Specifiek in de petrochemie zijn zeolieten onmisbaar als stabiele, actieve en selectieve katalysatoren. Deze hebben dan ook reeds hun potentieel voor dehydratatie reacties bewezen. Om industrialisatie van dit proces te realiseren is het nodig om op fundamenteel vlak deze processen te begrijpen. In dit onderzoek werd de klassieke, experimentele aanpak gecombineerd met microkinetisch modelleren. Diverse parameters van de dehydratatie reactie werden gevarieerd om vervolgens de bekomen resultaten te verifiëren en verklaren via microkinetisch modeleren. Industrieel parameters zoals type voeding, type zeoliet en de zuursterkte binnen een specifiek type werden bestudeerd en geëvalueerd. Het begrijpen van de onderliggende kinetische paden en effecten van de parameters hierop hebben geleid tot inzichten die kunnen helpen voor de industrialisatie van deze type processen.