De medische beeldschermmarkt is reeds geruime tijd geïnteresseerd in 3D beeldschermen, aangezien hiermee een meer realistische weergave kan bekomen worden van objecten in een scene en i.h.b. onderlinge afstanden en verhoudingen beter ingeschat kunnen worden. Op basis van een studie van de bestaande “state of the art” technologieën en een marketing pre-studie werden de “patterned retarder” en de “active retarder” gebaseerde stereoscopische technologieën geselecteerd als het meest geschikt voor medische toepassingen. D.m.v. optische “ray-tracing” simulaties werd aangetoond dat voor een hoog-resolutie “patterned retarder” gebaseerd beeldscherm de dikte van het frontglas maximaal 0.1 mm mag bedragen indien men binnen een kijkhoek van ±25° de overspraak tussen de beelden beneden 0.11 wil houden. Uit metingen op een “active retarder” gebaseerd beeldscherm blijkt dat kijkhoeken van ±40° haalbaar zijn, mits het beeldscherm snel genoeg is. Tenslotte werd de contrastgevoeligheidsfunctie (CSF) gemeten zowel voor 2D als voor redelijke stereoscopische 3D condities. Hieruit blijkt dat het weinig waarschijnlijk is dat de 3D CSF verschilt van de 2D CSF, zodat de luminantiecalibratie van een 2D medisch beeldscherm ook onverkort geldig blijft voor een 3D stereoscopisch medisch beeldscherm.