Bij de renovatie van 19de-eeuwse ijzer- en glasdaken moet een evenwicht worden gezocht tussen het respecteren van de monumentenwaarde en het aanpassen van de constructie aan de huidig geldende veiligheidsnormen en structurele normen. De monumentenwaarde van de gehele constructie en van de aparte onderdelen bepaalt in welke mate er ingrepen mogelijk zijn. Om de monumentenwaarde van een ijzer- en glasdak te bepalen, moet men inzicht hebben in de structuur en hoe deze werd gebouwd, de materialen die daarvoor werden gebruikt en hoe deze werden vervaardigd, en de toegepaste constructietechnieken. Verschillende benaderingen zijn mogelijk bij de renovatie van de verschillende onderdelen van een ijzer- en glasdak. In dit onderzoek worden de implicaties van enkele interventies behandeld: het reinigen en verven van de ijzeren glasroedes, de implicaties van het al dan niet plaatsen van gelaagd glas op zowel de veiligheidsvoorschriften als het structurele gedrag, het vervangen van de traditionele stopverf door een moderne lijm omwille van de voordelen op het vlak van onderhoud, enz. De interventies worden geëvalueerd op basis van hun invloed op de monumentenwaarde zowel van het gehele dak als van de componenten, op de verbindingsdetails, op de veiligheid van het glasdak en op het structurele gedrag van de constructie.