Eén van de drijvende krachten in technologische vooruitgang is de ontwikkeling van nieuwe materialen. Dankzij het toenemende inzicht in de elementaire opbouw van materie op een atomaire schaal, is de zoektocht naar nieuwe materialen niet langer afhankelijk van toevallige ontdekkingen, maar kunnen nieuwe materialen op een doordachte manier worden ontworpen en ontwikkeld. Voor de verschillende uitdagingen in onze huidige samenleving, zoals CO2-captatie of de duurzame productie van basischemicaliën, vormen nanoporeuze materialen een veelbelovende materiaalklasse in de zoektocht naar technologische oplossingen. Om het verband tussen de opbouw en het functioneel gedrag van deze materialen volledig te doorgronden is een diepgaand inzicht nodig op het atomaire niveau, dat kan bekomen worden met behulp van moleculaire simulaties. In dit doctoraatsonderzoek wordt het effect bestudeerd van een veelgebruikte benadering in computationele modellen, waarbij atoomkernen als klassieke deeltjes worden beschreven, zonder rekening te houden met hun kwantummechanische eigenschappen. Daarbij worden niet enkel de structurele en thermische eigenschappen van de materialen zelf onderzocht, maar ook de aanwezigheid van water in hun poreuze structuur. Op deze manier kan het fundamentele begrip van deze materialen verder uitgediept worden met behulp van een nauwkeurige computationele beschrijving met het oog op toepassingen zoals de extractie van water uit de atmosfeer.