Door de toenemende toepassing van hoogwaardig beton heeft autogene krimp veel interesse gekregen. Autogene krimp ontwikkelt zich snel, met name op zeer vroege leeftijd wanneer de cementpasta nog maar matig ontwikkelde mechanische eigenschappen heeft, wat leidt tot hoge scheurrisico's. Teneinde het vroegtijdige scheurrisico te verminderen, moet men het mechanisme van autogene krimp goed begrijpen. Autogene krimp is nauw verbonden met wijzigingen in de relatieve vochtigheid in de capillaire poriën van de cementpasta. Tijdens het verhardingsproces wordt capillaire druk geïnduceerd door de zelfuitdroging in het capillaire poriënstelsel. Dit wordt beschouwd als de belangrijkste oorzaak voor het optreden van autogene krimp. Een voornaam discussiepunt op het vlak van autogene krimp is de nauwkeurige bepaling van het beginpunt van het ontstaan van autogene krimp. De nauwkeurige bepaling van interne veranderingen in relatieve vochtigheid van verzegelde verhardende cementpasta's, startend van in de vloeibare fase van de pasta, levert belangrijke experimentele informatie om de evolutie van zelfuitdroging te evalueren. Met de nieuwe inzichten in de relatie tussen autogene krimp en interne relatieve vochtigheid, worden in deze thesis verdere opzoekingen verricht inzake de doeltreffendheid van verschillende maatregelen om de autogene krimp te verminderen. Finaal wordt het effect van bio-assen experimenteel onderzocht.