De competitieve markt van de Europese Unie heef recentelijk geleid tot een verhoogde vraag naar prestatie, productie en efficiëntie in industriële processen. Deze processen bestaan meer en meer uit onafhankelijke (vanuit het standpunt van het doel), maar interacterende (met name door de dynamica of gemeenschappelijke middelen) sub-systemen (of modules), met het gevolg van verhoogde complexiteit vanuit een globaal regelperspectief. Het onderzoek in dit proefschrift focust op de gedistribueerde modelgebaseerde voorspellende regelstrategieën (DMPC). Het uitgangspunt is dat elk sub-systeem geregeld wordt door een lokale regelaar (of vertegenwoordiger), door middel van informatie die lokaal beschikbaar is en relevante informatie die men ontvangt van naburige agenten (die de leiding hebben over het sub-systeem waaraan ze gekoppeld zijn). Het doel van dit proefschrift is tweeledig: de ontwikkeling van niet co-operatieve, gedistribueerde, voorspellende regeling algoritmes (DPCAs) die geschikt zijn voor twee- en meervoudige sub-systemen, en de nieuwe richting van coalitie regeling nagaan. Alle niet co-operatieve strategieën die ontworpen zijn voor twee- en meervoudige sub-systemen, zijn ontwikkeld met de aanname dat een minimale hoeveelheid informatie uitgewisseld wordt tussen de buren.