Paal-tunnel interactie is een relatief nieuw probleem, vooral in stedelijke gebieden. Paalfunderingen worden gebruikt als fundering voor gebouwen en andere elementen van de stedelijke infrastructuur, terwijl de tunnels een alternatieve route bieden voor de stroom van mensen en middelen, zonder extra congestie in de dichtbevolkte stedelijke bebouwde omgeving. Deze twee bouwlagen bestaan al tientallen jaren, maar de meeste palen waren geïnstalleerd in de bovenste grondlagen ver van de in de diepere lagen aangebrachte geboorde tunnels. Dit is veranderd door technologische innovaties: palen zijn nu geïnstalleerd in diepere grondlagen en voor een steeds stijgend aantal gebouwen en het aantal ondiepe tunnels is toegenomen. Dit proefschrift analyseert hoe de bouw van een nieuwe tunnel een bestaande funderingspaal kan beïnvloeden, verklaart het mechanisme waarmee dit gebeurt en beveelt een methodologie aan om de gevolgen hiervan te berekenen voor het ontwerp. Tot nu toe was alleen een kwalitatieve beschrijving mogelijk: in die gebieden rondom te tunnel is paalzakking te verwachten. De in dit proefschrift beschreven methode kan ook bepaald worden hoeveel paalzakking te verwachten is. Het promotieonderzoek dat heeft geleid tot dit proefschrift, heeft ook geleid tot een geheel uitgewerkte berekeningsmethode om deze tunnel-paal interactie te berekenen.