Aan het eind van de 20e eeuw vond een paradigmaverschuiving plaats, die alle effecten van de (stedelijke) geluidsomgeving op mens en samenleving op een geïntegreerde manier beschouwt: de soundscape aanpak. Soundscape-onderzoek heeft aangetoond dat het vooral de geluiden zijn die mensen opmerken – waar ze aandacht aan besteden – die de algemene appreciatie van de geluidsomgeving bepalen. Dit werk beoogt mechanismen te ontrafelen en rekenmodellen voor te stellen voor de beoordeling van de geluidsomgeving in termen van auditieve aandacht. Allereerst wordt een methodologie gepresenteerd voor het beschrijven van de geluidsomgeving met behulp van mobiele metingen en regressie modellen. Voor nauwkeuriger analyse is een computationeel model voor auditieve opvallendheid ontwikkeld gebaseerd op biofysisch-geïnspireerde spectro-temporele modulatiekenmerken. Het model is toegepast op geluiden die relevant zijn voor soundscape-onderzoek en nieuwe geluidsnormen. Het werd eveneens geëvalueerd op een luisterexperiment waarbij werd vastgesteld dat de berekende opvallendheid een betere voorspeller is voor de verandering in de beoordeling van de aangenaamheid dan de geluidsamplitude. Naar buiten gerichte aandacht, onder andere getriggerd door betekenis en verwachting, stuurt eveneens het opmerken van geluidsgebeurtenissen. In dit proefschrift wordt aangetoond dat de betekenis die de bezoekers van een park aan rust toekennen, van invloed is op het opmerken van geluiden.