Het gebruik van waterstof als energiedrager is cruciaal voor een groene toekomst en vereist veilige opslag en transport van waterstof. De opname van minimale hoeveelheden waterstof in staal kan echter de ductiliteit aanzienlijk verminderen. Daarom werd in dit doctoraat een fundamenteel onderzoek uitgevoerd naar de interacties van waterstof in staal. Elk materiaal bevat verschillende microscopische defecten. Deze defecten, waaronder vacatures en dislocaties, bepalen mee de eigenschappen van het staal en spelen een belangrijke rol in waterstofverbrossing. Bijgevolg zijn de interacties van waterstof met defecten het onderwerp van dit doctoraat. Door gebruik te maken van mechanische relaxatie spectroscopie in combinatie met thermische desorptie spectroscopie kon er nieuw fundamenteel inzicht verkregen worden in de interactie tussen waterstof en de defecten. Het tweede deel van het doctoraat focuste op de interactie van waterstof met carbiden in staal. De aanwezigheid van carbiden kan de sterkte verhogen en een positieve invloed hebben op de waterstofverbrossing doordat ze het waterstof trappen. Dankzij de optimalisatie van de oplaadcondities kon de trapping actie van de koolstof-vacatures in verschillende carbiden bestudeerd worden. De chemische samenstelling tezamen met de concentratie aan vacatures en hun ordering in het carbide kristalrooster speelde duidelijk een belangrijke rol in de waterstofinteracties.