Tegenwoordig heeft de fiets een vooraanstaande plaats ingenomen als stedelijke vervoerswijze en de vele beleidsstrategieën om het fietsen te bevorderen hebben het aandeel ervan in de modal split doen toenemen. Het aantal ongevallen met fietsers is in de laatste jaren echter aanzienlijk toegenomen, meer dan voor andere vervoerswijzen. Bijgevolg heerst er een bezorgdheid over de verkeersveiligheid die mensen er van weerhoudt de fiets te gebruiken voor hun dagelijkse verplaatsingen (Sanders, 2015). In dit proefschrift wordt de bijdrage van spatio-temporele analyses aan een beter begrip van ongevallenpatronen van fietsers en aan het inperken van fietsongevallenrisico’s bestudeerd. Enerzijds is ruimtelijke modellering ontwikkeld om risicovolle gebieden in de stad te beoordelen op het niveau van fietsveiligheid waarbij rekening wordt gehouden met de bevolkingsdichtheid. Anderzijds helpt een temporele modellering inzicht te krijgen in patronen van fietsongevallen door de stromen van het gemotoriseerd verkeer en het fietsverkeer te in rekening te brengen. Ten slotte worden de twee benaderingen gecombineerd om het risico op ongevallen bij fietsers in te schatten zowel op een macro- (regionaal) als een micro- (plaatselijk) niveau.