De evolutie van composietmaterialen gaat terug tot de vroege beschavingen, zoals de Mesopotamiërs, die modder en stro gebruikten om bakstenen te maken. Het moderne begrip van composieten, gekenmerkt door vezels met hoge sterkte en een kunststofmatrix, ontstond in de jaren 30 van de vorige eeuw. Deze materialen combineren hoge sterkte, lichtgewicht, corrosiebestendigheid en ontwerpflexibiliteit waardoor ze wijdverspreid zijn in toepassingen zoals ruimtevaart, sportartikelen en auto-onderdelen. Echter de grote ontwerpflexibiliteit en bijna eindeloze mogelijkheden aan combinaties maakt het een duur en tijdrovend proces. Door gebruik te maken van numerieke simulaties kunnen deze kosten gekoppeld aan het ontwerpen en testen van complexe composieten geminimaliseerd worden. Om deze simulaties mogelijk te maken is er een grondige kennis nodig van composietmaterialen en hun individuele componenten, en dit al op hun microschaal niveau! Dit doctoraat richt zich dan ook op het testen en begrijpen van het microscopisch gedrag van composieten door in-situ microscopie tijdens mechanische tests op zowel individuele componenten als composieten. De resultaten bevestigen de waarde en nood van microschaalonderzoek voor het bekomen van correcte waarden en inzichten in de vervorming en het falen van composieten.