Geavanceerd hogesterktestaal is een verzamelnaam voor een brede waaier aan staalsoorten die zodanig ontworpen zijn dat ze een hoge sterkte combineren met grote vervormbaarheid. Traditioneel is deze combinatie van eigenschappen contradictorisch aangezien volgens traditionele productiemethoden het verhogen van de sterkte vaak resulteert in verminderde vervormbaarheid. Onderzoek en ontwikkeling van deze staalsoorten blijft dan ook van essentieel belang, niet in het minst voor de auto-industrie, de voornaamste gebruiker van deze nieuwe staalsoorten. Door de hoge sterkte en de mogelijkheid om grote hoeveelheden energie te absorberen bij eventuele ongelukken, bieden deze nieuwe staalsoorten een ideale manier om de veiligheid van de passagiers te verhogen. Een van de belangrijkste nadelen van deze staalsoorten is echter hun gevoeligheid voor waterstofverbrossing. Dit fenomeen wordt veroorzaakt door waterstofatomen die kunnen binnendringen in het staal en wordt waargenomen als een plotselinge breuk veroorzaakt door een afname in ductiliteit. Het doel van dit doctoraat was om het fenomeen van waterstofverbrossing in industriële stalen beter te begrijpen en dan vooral in praktische toepassingen ervan. De toenemende complexiteit in de microstructuur van moderne hoogsterktestalen maakt dit immers niet voor de hand liggend en vereist de combinatie van reeds bestaande en vernieuwende testmethodes op het vlak van waterstof gerelateerd onderzoek.