Het complex proces van ontwerpen resulteert dikwijls een kloof tussen het ideale ontwerp en de reële context van het product, want producten zijn allesbehalve statisch, voorspelbaar en onder controle. Integendeel, ze zijn dynamische entiteiten die stuk gaan, verouderen en worden aangepast. Dergelijke (on)gewilde aanpassingen, veranderen ook onze perceptie ten opzichte van hen, wat zowel kan leiden tot het bevorderen of het vernietigen van de verdere levensloop van het product. Via een exploratief onderzoek, bestaande uit zes originele studies wordt het nieuwe begrip van Open-ended Design voorgesteld, die een ondersteuning biedt voor het vormen van conversaties, via het product zelf, tussen alle stakeholders van het productsysteem. Het ontwerp is in staat om te veranderen en zich aan te passen naargelang de veranderende context en/of zijn unieke gebruikers. Open-ended Design is ook suboptimaal, error-friendly, wabi sabi, contextueel en wordt gekarakteriseerd door zijn intrinsieke flexibiliteit die ontstaat dankzij de vrijwillig incomplete bepaling van zijn kenmerken, hetgeen als imperfectie wordt gedefinieerd. Resultaat van het onderzoek is een referentiekader die het fenomeen van verandering in design beter doet begrijpen en een voorgestelde methodologie die ontwerpers ondersteunt bij de complexe uitdaging die ze aangaan wanneer ze een mogelijke toekomst trachten te anticiperen.