Waterstof heeft de laatste jaren aan immense populariteit gewonnen door zijn potentieel als duurzame energiedrager. Toch houden toepassingen gerelateerd aan dit kleinste element risico’s in omdat de infrastructuur niet altijd bestand is tegen potentiële materiaaldegradatie door waterstof. Waterstof kan immers interageren met de microstructuur van een metaal, en daarbij de mechanische eigenschappen verslechteren. Ondanks dat titaan aantrekkelijke eigenschappen vertoont als structureel materiaal door een goede corrosieweerstand en een hoge verhouding in sterkte-tot-densiteit, kan het ook aangetast worden door waterstof. Waterstof diffundeert in het materiaal naar kritische locaties en kan een nieuwe brosse fase vormen, waardoor het materiaal desintegreert en versneld kan breken. Daarom is onderzoek naar de interactie tussen waterstof en titaan essentieel om metaaldegradatie door waterstof te voorspellen en voorkomen. Dit werk onderzoekt experimenteel het effect van waterstof op meerdere titaanvarianten (ongelegeerd titaan en de legering Ti-6Al-4V), waarbij de verschillende microstructuur de interactie met waterstof beïnvloedt. In het bijzonder vertoont ge-3D-print Ti-6Al-4V onconventionele defecten die uniek reageren met waterstof. Om onverwacht falen van een component te vermijden, worden deze ongekende interacties onderzocht door waterstof te introduceren in het metaal via elektrochemische opladingen, en vervolgens geanalyseerd met hogeresolutietechnieken om het actieve mechanisme van zogenoemde waterstofverbrossing te karakteriseren.