In dit doctoraat werd experimenteel onderzoek verricht naar de conditioneringsmethoden die kunnen worden toegepast in de supergeleidende stellarator Wendelstein 7-X (W7-X). Het eerste doel van dit werk is het vergelijken van het conditioneringseffect van verschillende wandconditioneringstechnieken toegepast in W7-X met betrekking tot het verwijderd gas, het minimaliseren van het onzuiverheidsgehalte en de daaropvolgende plasmaprestaties. Het tweede doel is het geven van een uitgebreide beschrijving van de verschillende conditioneringsmechanismen relevant voor W7-X. Tenslotte werd een conditioneringsoptimalisatie uitgevoerd om de effectiviteit van de technieken te maximaliseren. Hierbij werd gekeken naar de modificatie van het oppervlak van de plasmagerichte componenten en de plasmaprestaties, terwijl steeds goede en veilige omstandigheden voor de ontlading werden gegarandeerd. De gevonden conditioneringsstrategieën voor de wand zullen worden gebruikt tijdens de toekomstige bedrijfsfasen van de supergeleidende stellarator W7-X.